Audytorem wewnętrznym w jednostkach sektorach finansów publicznych może być osoba, która posiada kwalifikacje określone w art. 286 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 1870, z późn. zm., dalej jako ustawa).
Zgodnie z art. 286 ust. 1 ustawy audytorem wewnętrznym może być osoba, która spełnia następujące warunki:
- ma obywatelstwo państwa członkowskiego Unii Europejskiej lub innego państwa, którego obywatelom, na podstawie umów międzynarodowych lub przepisów prawa wspólnotowego, przysługuje prawo podjęcia zatrudnienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
- ma pełną zdolność do czynności prawnych oraz korzysta z pełni praw publicznych,
- nie była karana za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe,
- posiada wyższe wykształcenie,
- posiada kwalifikacje do przeprowadzania audytu wewnętrznego.
Katalog kwalifikacji
Audytorem wewnętrznym może być osoba, która posiada:
- jeden z certyfikatów: Certified Internal Auditor (CIA), Certified Government Auditing Professional (CGAP), Certified Information Systems Auditor (CISA), Association of Chartered Certified Accountants (ACCA), Certified Fraud Examiner (CFE), Certification in Control Self Assessment (CCSA), Certified Financial Services Auditor (CFSA) lub Chartered Financial Analyst (CFA), lub
- złożyła, w latach 2003–2006, z wynikiem pozytywnym egzamin na audytora wewnętrznego przed Komisją Egzaminacyjną powołaną przez Ministra Finansów, lub
- uprawnienia biegłego rewidenta, lub
- dwuletnią praktykę w zakresie audytu wewnętrznego i legitymuje się dyplomem ukończenia studiów podyplomowych w zakresie audytu wewnętrznego, wydanym przez jednostkę organizacyjną, która w dniu wydania dyplomu była uprawniona, zgodnie z odrębnymi ustawami, do nadawania stopnia naukowego doktora nauk ekonomicznych lub prawnych.
Praktyka w zakresie audytu wewnętrznego
Zgodnie z art. 286 ust. 2 ustawy praktyka w zakresie audytu wewnętrznego, potwierdzająca posiadanie kwalifikacji do przeprowadzania audytu wewnętrznego, musi być udokumentowana przez kierownika jednostki i powinna obejmować czynności wykonywane w wymiarze czasu pracy nie mniejszym niż ½ etatu związane z:
- przeprowadzaniem audytu wewnętrznego pod nadzorem audytora wewnętrznego,
- realizacją czynności z zakresu audytu gospodarowania środkami pochodzącymi z budżetu Unii Europejskiej oraz niepodlegającymi zwrotowi środkami z pomocy udzielanej przez państwa członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA), o którym mowa w ustawie z dnia 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. poz. 1947),
- nadzorowaniem lub wykonywaniem czynności kontrolnych, o których mowa w ustawie z dnia 23 grudnia 1994 r. o Najwyższej Izbie Kontroli (Dz. U. z 2017 r. poz. 524).
Praktyka, o której mowa w art. 286 ust. 2 pkt 1 ustawy musi odbywać się w ramach stosunku pracy i pod nadzorem audytora wewnętrznego zatrudnionego jednostce ze względu na konieczność zapewnienia faktycznego nadzoru nad wykonywanymi czynnościami. Zdobyta praktyka musi zostać udokumentowana w taki sposób, aby można było wskazać zarówno okres, jak i zakres wykonywanych czynności (np. świadectwo pracy lub zaświadczenie podpisane przez kierownika jednostki zawierające powyższe informacje).
Czynności, o których mowa w art. 286 ust. 2 pkt 3 ustawy dotyczą wyłącznie czynności kontrolnych wykonywanych przez pracowników Najwyższej Izby Kontroli, zgodnie z art. 30 ust. 1 ustawy o Najwyższej Izbie Kontroli, w myśl którego kontrolę przeprowadzają pracownicy Najwyższej Izbie Kontroli na podstawie legitymacji służbowej i imiennego upoważnienia do przeprowadzenia kontroli określającego jednostkę kontrolowaną i podstawę prawną podjęcia kontroli.
Ministerstwo Finansów nie wydaje opinii o indywidualnych przypadkach dotyczących praktyki w zakresie audytu wewnętrznego.
