«Powrót

Notatka ze Spotkania jubileuszowego z okazji 10 lat funkcjonowania audytu wewnętrznego w sektorze publicznym w Polsce

Notatka ze Spotkania jubileuszowego z okazji 10 lat funkcjonowania audytu wewnętrznego w sektorze publicznym w Polsce

Notatka ze Spotkania jubileuszowego z okazji 10 lat funkcjonowania audytu wewnętrznego w sektorze publicznym w Polsce

W środę 24 października 2012 r. odbyło się w Ministerstwie Finansów spotkanie jubileuszowe z okazji 10 lat funkcjonowania audytu wewnętrznego w sektorze publicznym w Polsce. Spotkanie stanowiło okazję do podsumowania tego okresu i przedstawienia dalszych kierunków rozwoju audytu wewnętrznego. W spotkaniu uczestniczyli przedstawiciele środowiska audytu wewnętrznego reprezentujący sektor rządowy i samorządowy.

Spotkanie poprowadził Pan Mirosław Sekuła, Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Finansów, który w swoim wystąpieniu przypomniał, że wprowadzenie audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych (jsfp) było efektem procesu dostosowywania w ramach negocjacji przedakcesyjnych prawa polskiego do wymogów Unii Europejskiej. Wdrożenie rozwiązań określonych jako system Publicznej Wewnętrznej Kontroli Finansowej miało stanowić gwarancję prawidłowego funkcjonowania jsfp oraz przynieść poprawę efektywności gospodarowania środkami publicznymi na poziomie zdecentralizowanym, tj. poszczególnych jednostek. Budowa tego systemu wymagała podjęcia szeregu działań w zakresie stworzenia odpowiednich podstaw prawnych i metodologicznych, struktur organizacyjnych, zasobów właściwie wyszkolonej kadry audytorskiej oraz podniesienia świadomości kierowników jednostek co do znaczenia audytu wewnętrznego i sposobów wykorzystania informacji płynących od audytorów.

Minister Sekuła przedstawił kwestie związane z funkcjonowaniem audytu wewnętrznego, które wymagają szerszej dyskusji i usprawnienia. Do zagadnień tych zaliczył m.in.:

  • właściwą komunikację pomiędzy audytorem wewnętrznym a kierownikiem jednostki, w tym konieczność stosowania języka, który będzie zrozumiały dla klientów audytu, co powinno mieć wpływ na wzrost popytu na usługi świadczone przez audytorów wewnętrznych,
  • odejście audytorów od badań historycznych danych i skupienie się na bieżącej działalności jednostki, np. poprzez ocenę ryzyk zagrażających osiągnięciu celów jednostki, co w większym stopniu przyczyni się do użyteczności audytu,
  • większą proaktywność audytu, która powinna przejawiać się inicjatywą i proponowaniem rozwiązań zidentyfikowanych czy potencjalnych problemów.

Minister Sekuła otwierając spotkanie zachęcił do dyskusji na temat słuszności rozwiązań przyjętych na przestrzeni 10 lat w zakresie funkcjonowania audytu wewnętrznego, a także dojrzałości oraz dalszych kierunków rozwoju audytu wewnętrznego w polskim sektorze publicznym.

Pierwsza sesja spotkania została poświęcona zagadnieniom dotyczącym procesu wdrażania i rozwoju audytu wewnętrznego w Polsce. Na wstępie Pan Augustyn Kubik, Członek Europejskiego Trybunału Obrachunkowego w trakcie prezentacji Pierwsze lata audytu wewnętrznego w Polsce - wnioski na przyszłość omówił osiągnięcia dokonane w latach 2002-2006, czyli w okresie, w którym jako Główny Inspektor Audytu Wewnętrznego nadzorował w imieniu Ministra Finansów działania koordynacyjne w zakresie kontroli finansowej i audytu wewnętrznego.

Do sukcesów tego okresu Prelegent zaliczył:

  • oficjalne zakończenie w 2003 r. procesu wdrożenia audytu wewnętrznego w jednostkach sektora finansów publicznych,
  • stworzenie systemu certyfikacji audytorów wewnętrznych w sektorze publicznym (powołanie przez Ministra Finansów Komisji Egzaminacyjnej przeprowadzającej egzamin na audytora wewnętrznego oraz przeprowadzenie w latach 2003 – 2006 18 sesji egzaminacyjnych),
  • stworzenie i rozbudowanie mechanizmów ochrony trwałości stosunku pracy audytorów wewnętrznych,
  • podnoszenie kwalifikacji audytorów wewnętrznych oraz budowanie świadomości kierowników jednostek poprzez udział w cyklu szkoleń oraz szkoleniach interaktywnych współfinansowanych ze środków pomocowych UE,
  • upowszechnienie w jednostkach sektora finansów publicznych Międzynarodowych Standardów Praktyki Zawodowej Audytu Wewnętrznego IIA,
  • pozytywną ocenę audytu wewnętrznego przez kierowników jednostek.

Ponadto Pan Kubik omówił, jako przykład dobrej praktyki, podstawy funkcjonowania audytu wewnętrznego w ETO. Główne tezy tego wystąpienia są przedstawione w załączonej prezentacji.

W dalszej części sesji miał miejsce panel dyskusyjny nt. wyzwań i sukcesów związanych z kolejnymi etapami rozwoju audytu wewnętrznego w Polsce. Do udziału w panelu zaproszono osoby, które odegrały znaczącą rolę w budowaniu struktury i tworzeniu podstaw prawnych w zakresie audytu wewnętrznego w latach 2006 - 2011:

  • Panią prof. dr hab. Elżbietę Chojną-Duch, obecnie Członka Rady Polityki Pieniężnej, która w latach 2007 – 2008 nadzorowała działania koordynacyjne sprawowane przez Ministra Finansów oraz w latach 2002 – 2006 pełniła funkcję Przewodniczącej Komisji Egzaminacyjnej,
  • Pana Pawła Banasia, obecnie Radcę Prezesa NIK, w latach 2006 - 2007 Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów nadzorujący służby koordynacyjne,
  • Pana Sławomira Kacprzaka, obecnie audytora i konsultanta w zakresie audytu wewnętrznego i kontroli zarządczej, a w latach 2007 - 2011 Dyrektora Departamentu Audytu Sektora Finansów Publicznych.

Dyskusję w trakcie panelu moderowała Pani Agnieszka Kaźmierczak, obecnie Dyrektor Służb Audytu Wewnętrznego w Komisji Europejskiej, natomiast w 2002 roku pierwszy Dyrektor centralnej jednostki harmonizującej kontrolę finansową i audyt wewnętrzny w sektorze publicznym (wówczas Departament Koordynacji Kontroli Finansowej i Audytu Wewnętrznego w Ministerstwie Finansów).

Pierwsze pytanie postawione Panelistom dotyczyło wyzwań, jakie stały przed audytem wewnętrznym oraz osiągniętych sukcesów na kolejnych etapach jego rozwoju.

Pani prof. dr hab. Elżbieta Chojna-Duch podkreśliła, iż w trakcie 10 lat audyt wewnętrzny rozwinął się oraz ustabilizował organizacyjnie. Prelegentka zaakcentowała dobrą współpracę Ministerstwa Finansów w tym zakresie ze środowiskiem zewnętrznym (w tym Najwyższą Izbą Kontroli, organami Sejmu i Senatu) oraz Europejskim Trybunałem Obrachunkowym. Pani prof. Elżbieta Chojna-Duch zaznaczyła także, jako szczególnie ważną, kwestię wykorzystania audytu wewnętrznego w dobie globalnego kryzysu oraz podniesienia tym samym jakości zarządzania w państwie.

Pan Paweł Banaś podkreślił, że jako podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów zastał audyt wewnętrzny jako strukturę organizacyjnie, proceduralnie i środowiskowo okrzepłą. Był to dobry moment do dokonania jego przeglądu. Pierwsze 4 lata były procesem modernizacji administracji typu „bottom-up", czyli sięgając po sprawdzone wzorce i rozwiązania utworzono komórki audytu wewnętrznego i stworzono podstawy dla ich funkcjonowania. Najważniejszym wyzwaniem na kolejnym etapie rozwoju audytu było dokonanie zmian typu „top-down", czyli spojrzenia na audyt wewnętrzny z szerszej perspektywy oraz zastanowienia się nad bieżącymi i przyszłymi potrzebami głównego klienta audytu, tj. kierownika jednostki sektora finansów publicznych. Po dokonaniu takiego przeglądu uznano, że potrzebna jest możliwość wykorzystywania audytu wewnętrznego z perspektywy administracji publicznej jako całości. Wprowadzono zatem zmiany, które miały na celu ujednolicenie audytu wewnętrznego i jego wykorzystanie z poziomu rządu przy założeniu, że głównym odbiorcą działań audytu wewnętrznego ma być administracja rządowa. Pan Paweł Banaś podkreślając sukcesy we wdrożeniu i rozbudowie audytu wewnętrznego przez kolejne rządy zwrócił uwagę na wysoki poziom merytoryczny kadry audytorów wewnętrznych.

Pan Sławomir Kacprzak stwierdził, że głównym wyzwaniem była kwestia obszarów zainteresowania audytu wewnętrznego. Stwierdzono zachwianie proporcji pomiędzy działalnością wspomagającą a merytoryczną, na niekorzyść tej ostatniej. Kolejnym wyzwaniem było rozdrobnienie sił audytu wewnętrznego w ramach resortów (brak współpracy pomiędzy audytorami wewnętrznymi z ministerstw a jednostek podległych oraz brak koordynacji zadań audytowych). Wyzwaniom tym starano się sprostać wprowadzając nowe regulacje w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych. Ocena skuteczności tych rozwiązań wciąż należy do przyszłości. Prelegent podkreślił także, że sukcesy audytu wewnętrznego nie są spektakularne, to raczej szereg osiągnięć, do których m.in. należy profesjonalna, wykwalifikowana kadra audytorów wewnętrznych.

Drugie pytanie, które Pani Agnieszka Kaźmierczak zadała uczestnikom dyskusji, dotyczyło wskazania najistotniejszych w ocenie Panelistów aktualnych oraz przyszłych wyzwań stojących przed audytem wewnętrznym.

Pani prof. dr hab. Elżbieta Chojna-Duch zwróciła przede wszystkim uwagę na rolę audytu wewnętrznego w ochronie interesów sektora finansów publicznych oraz wspomaganiu kierownika jednostki w działaniach zmierzających do poszukiwania oszczędności w czasach niepewnej sytuacji gospodarczej. Prelegentka wskazała na konieczność określenia roli audytu wewnętrznego w systemie kontroli zarządczej, a także wypracowania relacji audytu wewnętrznego i kontroli wewnętrznej instytucjonalnej w celu wyeliminowania nakładania się kompetencji tych służb. Pani profesor Chojna-Duch podkreśliła również konieczność dalszego usprawniania działalności audytowej w sektorze rządowym i samorządowym oraz doskonalenia przepisów prawa i procedur dotyczących jego funkcjonowania, w tym w zakresie czynności doradczych.

Pan Paweł Banaś zwrócił uwagę na zwiększenie korzyści wynikających z potencjału doradczego audytorów wewnętrznych. Zdaniem Prelegenta sukcesem w przyszłości byłoby wykorzystanie analiz audytu wewnętrznego w procesie reform administracji publicznej. W opinii Pana Banasia wyzwaniem byłoby także połączenie funkcji audytu wewnętrznego oraz kontroli wewnętrznej instytucjonalnej.

Pan Sławomir Kacprzak w kontekście wyzwań dla audytu wewnętrznego poruszył kwestię dojrzałości audytu w polskim sektorze publicznym. Zdaniem Prelegenta jubileusz 10-lecia wskazuje, że audyt wewnętrzny jest nadal młodą instytucją. Pan Kacprzak podkreślił, że nie można analizować dojrzałości audytu wewnętrznego w oderwaniu od dojrzałości systemu zarządzania w jednostce. Brak dojrzałych systemów zarządczych utrudnia dojrzewanie audytu. Proces ten musi być osiągany wspólnie przez audyt oraz wszystkie szczeble zarządzania jednostką. Wyzwaniem jest również odpowiednie ukierunkowanie działania audytu wewnętrznego, który obecnie nie zawsze zajmuje się tym co najistotniejsze.

Tematem drugiej sesji spotkania była rola audytu wewnętrznego, jako narzędzia wspierającego kierownika jednostki omówiona w kontekście systemów kontroli zarządczej przyjętych w wybranych jednostkach.

Zanim jednak przedstawiono praktyczne przykłady opisujące rolę audytu wewnętrznego w systemach kontroli zarządczej oraz oczekiwania kierowników wobec tej funkcji Pani Katarzyna Szarkowska, Dyrektor Generalny Ministerstwa Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej, przedstawiła w swojej prezentacji pod roboczym tytułem Przyszłość audytu wewnętrznego analizę obejmującą przepisy regulacji prawnych dotyczących audytu wewnętrznego z perspektywy mijających 10 lat. Prelegentka podkreśliła, że przedstawiana prezentacja została przygotowana z perspektywy dyrektora generalnego ministerstwa, dlatego zawarte zostały w niej zagadnienia istotne z perspektywy kierownika jednostki. Analiza obowiązujących kolejno przepisów była pretekstem do rozważań i poszukiwania odpowiedzi na pytania: Gdzie jesteśmy w kontekście zamierzeń przyświecających twórcom koncepcji audytu wewnętrznego? Co by było gdyby nie było audytu? Jakie jest umocowanie prawne Międzynarodowych Standardów Praktyki Zawodowej Audytu Wewnętrznego IIA? Pani Katarzyna Szarkowska zaproponowała również rozważenie kwestii statusu niezależności audytora wewnętrznego – czy niezależności audytu jest zbyt mało, czy też zbyt dużo? Jak ocena tego zagadnienia wygląda ze strony audytora, a jak kierownika jednostki? Jakie zagrożenia niosą ze sobą obie z tych skrajnych sytuacji? Odpowiedzi na niektóre z tych pytań próbowali udzielić kolejni Prelegenci podczas swoich wystąpień.

Pan Adam Niedzielski, Dyrektor Departamentu Kontrolingu Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS) w prezentacji pt. Audyt wewnętrzny w systemie zapewnienia o stanie kontroli zarządczej w ZUS podkreślił znaczenie działań audytu wewnętrznego dla rozwoju organizacji ZUS. Prelegent wskazał, że istotne znaczenie dla realizacji działań audytu ma aktywny sposób ustalania w ramach planowania zadań potrzeb interesariuszy, identyfikowanie obszarów wymagających wsparcia, odniesienie do ryzyk i celów o charakterze strategicznym (analiza ryzyka do planu), analiza zagadnień zgłaszanych przez komitety funkcjonujące w Zakładzie oraz analiza danych operacyjnych i finansowych. Podkreślone zostało również znaczenie audytu wewnętrznego w budowaniu świadomości w zakresie zarządzania ryzykiem w jednostce. Pan Niedzielski nakreślił rolę audytu wewnętrznego jako „aktywnego uczestnika" funkcjonowania ZUS.

Pan Piotr Daniel, Dyrektor Izby Celnej w Przemyślu w prezentacji pt. Audyt wewnętrzny w systemie zapewnienia o stanie kontroli zarządczej w IC w Przemyślu zaznaczył, że Służba Celna od 1999 roku działa w oparciu o plany strategiczne, a wdrożenie jednolitego systemu kontroli zarządczej jest jedną z inicjatyw strategicznych Strategii Służby Celnej na lata 2010-2015. Prelegent w swej prezentacji pokazał, że audyt wewnętrzny odgrywa istotną rolę w doskonaleniu kontroli zarządczej poprzez czynności doradcze i propozycje działań naprawczych, np. w ramach dostosowywania wewnętrznych uregulowań w ramach kontroli zarządczej, przepływu informacji zewnętrznej i wewnętrznej oraz upowszechniania standardów kontroli zarządczej.

Pani Agnieszka Kaźmierczak, Dyrektor Służby Audytu Wewnętrznego Komisji Europejskiej w prezentacji pt. Rola audytu wewnętrznego w Komisji Europejskiej przybliżyła uczestnikom spotkania strukturę oraz zakres działania Służby Audytu Wewnętrznego (SAW).SAW podlega zwierzchnictwu członka Komisji odpowiedzialnego za audyt i odpowiada przed Komitetem ds. Audytu, w skład którego wchodzi 7 komisarzy i dwóch członków zewnętrznych. SAW sprawuje kontrolę nad zarządzaniem i systemami kontroli w Komisji i agencjach UE oraz stanowi niezależną i obiektywną gwarancję ich dokładności i skuteczności. Na wniosek kierownictwa może także podejmować prace konsultacyjne.  Jednak SAW koncentruje się przede wszystkim na zadaniach zapewniających. Wydaje także oceny dotyczące gospodarowania środkami finansowymi przez agencje wykonawcze KE oraz wspólne przedsięwzięcia rozwojowe. Prelegentka podkreśliła, że w 2011 r. Służba Audytu Wewnętrznego również obchodziła swoje dziesięciolecie.

Podczas trzeciej sesji spotkania zaprezentowano przykłady dobrych praktyk dot. działania audytu wewnętrznego w sektorze publicznym. Przykłady odnosiły się do podstawowych form działalności audytu (zadania zapewniające i czynności doradcze) oraz wskazały na oczekiwany kierunek rozwoju audytu związany z audytem efektywności. Na zakończenie sesji dokonano podsumowania 10 lat funkcjonowania audytu z perspektywy służby koordynującej Ministra Finansów.

W pierwszym wystąpieniu Pani Lidia Opioła, Audytor wewnętrzny w Podkarpackim Urzędzie Wojewódzkim w swojej prezentacji pt. Rola audytu wewnętrznego w systemie zapewnienia omówiła możliwość zintegrowania działalności audytu wewnętrznego z układem zadaniowym budżetu. Zdaniem prelegentki takie działanie prowadzi m.in. do: koncentracji działalności audytu na działalności podstawowej jednostki, a tym samym do lepszego uwzględnienia oczekiwań kierownictwa oraz zwiększenia znaczenia przysparzania wartości dla interesariuszy. Ponadto Pani Lidia Opioła podkreśliła, że działalność audytu należy zintegrować także z kontrolą zarządczą i zarządzaniem ryzykiem. Wówczas wyniki audytu staną się bardziej przejrzyste i zrozumiałe dla wszystkich pracowników jednostki, natomiast wyniki zadań zapewniających audytu będą informacją o funkcjonowaniu kontroli zarządczej i zarządzaniem ryzykiem w badanym obszarze.

Pani Agata Kumpiałowska, Dyrektor Biura Audytu Wewnętrznego w Urzędzie Miasta Białegostoku oraz Audytor wewnętrzny w Izbie Skarbowej w Białymstoku w swojej prezentacji pt. Wartość czynności doradczych audytu pokazała, że czynności doradcze stanowią istotną rolę audytu wewnętrznego. Forma ta jest doceniana przede wszystkim w dojrzałej organizacji, która oczekuje od audytu wewnętrznego większego zaangażowania w proces decyzyjny poprzez wzrost ilości świadczonych czynności doradczych. Przykładami wartości czynności doradczych może być np.: doprowadzenie do działania jednostki zgodnie z prawem czy poprawa efektywności mechanizmów kontroli wewnętrznej.

Pani Daria Bochnar, Dyrektor Departamentu Audytu Wewnętrznego w Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w swojej prezentacji pt. Podejście efektywnościowe w audycie wewnętrznym na przykładzie ARiMR zachęcała do przejścia od audytów działalności do audytów efektywnościowych, które są nakierowane na ocenę wykorzystania środków z uwzględnieniem kryteriów oszczędności, wydajności i skuteczności. W swojej prezentacji omówiła etapy wdrażania audytu wewnętrznego oraz bariery, które należy pokonać, aby proces przejścia od audytów działalności do audytów efektywnościowych zakończył się sukcesem.

Sesja zakończyła się wystąpieniem Pani Agnieszki Giebel, Dyrektora Departamentu Audytu Sektora Finansów Publicznych w Ministerstwie Finansów, poświęconym ocenie 10 lat audytu wewnętrznego z perspektywy podmiotu koordynującego. Prelegentka omówiła najważniejsze wyzwania na etapie wdrażania audytu wewnętrznego, do których należy zaliczyć: konieczność zapewnienia organizacyjnej i funkcjonalnej niezależności audytu wewnętrznego, upowszechnienie metodyki audytowej, zapewnienie wykwalifikowanej kadry audytorskiej oraz uświadomienie kierowników jsfp odnośnie roli audytu wewnętrznego.

Zdaniem Prelegentki do najważniejszych bieżących problemów audytu wewnętrznego należy zaliczyć:

  • niewystarczającą obsadę komórek audytu wewnętrznego. W 76% z nich audytorzy są zatrudnieni do 1 etatu,
  • skupienie audytorów w swojej działalności głównie na badaniu działalności wspomagającej, a nie podstawowej jednostki,
  • trudności z opracowaniem metody, która potrafiłaby jednoznacznie oszacować wartość dodaną audytu wewnętrznego,
  • brak realizacji przez znaczną część komórek audytu wewnętrznego pełnego programu zapewnienia i poprawy jakości.

Ponadto Prelegentka zwróciła uwagę na konieczność zaistnienia efektu synergii między audytorami wewnętrznymi a innymi służbami kontroli tak, aby wzajemnie uzupełniać, a nie powielać swojej pracy. Dodatkowo audyt powinien być widoczny w jednostce, co oznacza, że audytor wewnętrzny powinien interesować się bieżącą oraz przyszłą działalnością jednostki poprzez stałe zadawanie sobie pytanie: W jaki sposób mogę pomóc?

Na koniec spotkania Pan Minister Mirosław Sekuła podziękował Prelegentom oraz uczestnikom spotkania i dokonując podsumowania najważniejszych wniosków wypływających z obrad podkreślił, że:

  • aktualnie można stwierdzić pozytywną tendencję w zakresie wykorzystania audytu w zarządzaniu jednostką, co świadczy o dojrzałości audytu wewnętrznego,
  • odnosząc się do tezy, że audytowi nie towarzyszą spektakularne sukcesy podkreślił, że tam gdzie nie funkcjonuje audyt wewnętrzny – są  spektakularne porażki,
  • niezależność audytu wewnętrznego ma kluczowe znaczenie dla wiarygodności sporządzanych przez audyt sprawozdań,
  • ważne jest wypracowanie i stosowanie terminologii (języka), która będzie zrozumiała nie tylko dla służb audytu i kontroli, ale także dla klientów audytu (kierowników jednostek),
  • należy pamiętać, że audytor to doradca „wsłuchujący się" w działanie organizacji, informujący o jej niesprawnościach i słabościach oraz ryzykach zagrażających osiąganiu celów.

Z okazji jubileuszu złożono również serdeczne podziękowanie wszystkim, którzy przyczynili się do rozwoju audytu wewnętrznego w Polsce, współpracowali z Ministerstwem Finansów w zakresie wymiany doświadczeń i dobrych praktyk dotyczących kontroli zarządczej i audytu wewnętrznego w sektorze publicznym oraz wykazali zaangażowanie w budowanie świadomości kierowników jednostek w zakresie kontroli zarządczej i audytu wewnętrznego.

Przedstawione podczas spotkania prezentacje:

- Pierwsze lata audytu wewnętrznego w Polsce - wnioski na przyszłość (plik ppt, 2,05 MB)/Augustyn Kubik 

- Audyt wewnętrzny w systemie zapewnienia o stanie kontroli zarządczej w ZUS (plik ppt, 998 KB)/Adam Niedzielski

- Audyt wewnętrzny w systemie zapewnienia o stanie kontroli zarządczej w IC w Przemyślu (plik ppt, 5,1 MB)/Piotr Daniel 

- Rola audytu wewnętrznego w Komisji Europejskiej (plik ppt, 1,65 MB)/Agnieszka Kaźmierczak

- Rola audytu wewnętrznego w systemie zapewnienia (plik ppt, 1,68 MB)/Lidia Opioła

- Wartość czynności doradczych audytu (plik ppt, 470 KB)/Agata Kumpiałowska 

- Podejście efektywnościowe w audycie wewnętrznym w ARiMR (plik ppt, 1,15 MB)/Daria Bochnar

- 10 lat audytu z perspektywy podmiotu koordynującego (plik ppt, 1,31 MB)/Agnieszka Giebel

 

bip

Informacje o publikacji dokumentu

 
Data utworzenia: 22.11.2012 Data publikacji: 22.11.2012 14:25 Data ostatniej modyfikacji: 11.05.2020 15:36
Autor: Departament Audytu Sektora Finansów Publicznych Osoba publikująca: Elżbieta Książkiewicz Osoba modyfikująca: Paulina Pawlik
Rejestr zmian
«Powrót