Celem opracowania jest analiza możliwości i efektywności stosowania polityki fiskalnej w łagodzeniu szoków asymetrycznych po wstąpieniu Polski do strefy euro. Problem ten jest istotny w kontekście planowanego wstąpienia do UGiW. Ponieważ w strefie euro polityka pieniężna odpowiada jedynie na szoki występujące w skali całej Unii, na poziomie poszczególnych krajów prowadzenie polityki antycyklicznej spoczywać będzie całkowicie na polityce fiskalnej.
Analiza prowadzona jest oddzielnie w odniesieniu do działania automatycznych stabilizatorów koniunktury oraz antycyklicznej polityki dyskrecjonalnej. Analiza empiryczna pokazuje, że automatyczne stabilizatory koniunktury są w Polsce umiarkowanie skuteczne w porównaniu do innych krajów. Ich działanie zmniejsza skalę wahań koniunktury o 14% w stosunku do przypadku braku reakcji finansów publicznych na krótkookresowe zmiany poziomu aktywności gospodarczej.
Dyskrecjonalna polityka fiskalna była w Polsce umiarkowanie antycykliczna, co przyczyniało się do wzmocnienia działania automatycznych stabilizatorów koniunktury. W badanym okresie zaobserwowano przy tym znaczącą, pozytywną zmianę kształtu prowadzonej polityki, ze zdecydowanie procyklicznej (a więc wzmacniającej wahania koniunktury) na antycykliczną. Zmiana ta nastąpiła w drugiej połowie lat dziewięćdziesiątych i może być łączona z poprawą jakości instytucji fiskalnych związaną z wprowadzeniem konstytucji z 1997 roku.