Środki zaskarżenia

Środki zaskarżenia

Środki zaskarżenia

Z uwagi na fakt, iż egzekucja administracyjna jest najbardziej dotkliwym sposobem zaspokojenia wierzyciela, postępowanie egzekucyjne jest sformalizowane i poddane kontroli sądu administracyjnego. Naruszenie zasad w nim określonych stanowi podstawę do złożenia przez zobowiązanego m.in. zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej, skargi na czynności egzekucyjne organu egzekucyjnego lub egzekutora oraz na przewlekłość postępowania egzekucyjnego.

Zgodnie z art. 33 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1314, z późn. zm.) podstawą zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej może być:

  1. wykonanie lub umorzenie w całości albo w części obowiązku, przedawnienie; wygaśnięcie albo nieistnienie obowiązku,
  2. odroczenie terminu wykonania obowiązku albo brak wymagalności obowiązku z innego powodu, rozłożenie na raty spłaty należności pieniężnej,
  3. określenie egzekwowanego obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z  orzeczenia, o którym mowa w art. 3-4 ustawy,
  4. błąd co do osoby zobowiązanego,
  5. niewykonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym,
  6. niedopuszczalność egzekucji administracyjnej lub zastosowanego środka egzekucyjnego,
  7. brak uprzedniego doręczenia zobowiązanemu upomnienia, o którym mowa w art. 15 § 1 ustawy,
  8. zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego,
  9. prowadzenie egzekucji przez niewłaściwy organ egzekucyjny,
  10. niespełnienie w tytule wykonawczym wymogów określonych w art. 27 ustawy, a w zagranicznym tytule wykonawczym - wymogów określonych w art. 102 z dnia 11 października 2013 r. o wzajemnej pomocy przy dochodzeniu podatków, należności celnych i innych należności pieniężnych (Dz. U. z 2018 r. poz. 425).

Zarzuty zgłoszone na podstawie pkt 1-7, 9 i 10 organ egzekucyjny rozpatruje po uzyskaniu stanowiska wierzyciela w zakresie zgłoszonych zarzutów, z tym że w zakresie zarzutów, o których mowa w pkt 1-5 i 7, wypowiedź wierzyciela jest dla organu egzekucyjnego wiążąca. W przypadku, gdy egzekucja administracyjna prowadzona jest na wniosek państwa członkowskiego lub państwa trzeciego zobowiązany może kwestionować prowadzenie egzekucji na podstawie:

  • art. 33 § 1 pkt 6, 8 i 9 w przypadku egzekucji należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8 lit. a-f ustawy;
  • art. 33 § 1 pkt 6 i 8-10 w przypadku egzekucji należności pieniężnych, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8 lit. g i pkt 9 ustawy.

Stanowisko wierzyciela jest wyrażane w formie postanowienia. Jeżeli zarzut zobowiązanego jest lub był przedmiotem rozpatrzenia w odrębnym postępowaniu administracyjnym, podatkowym lub sądowym albo zobowiązany kwestionuje w całości lub w części wymagalność należności pieniężnej z uwagi na jej wysokość ustaloną lub określoną w orzeczeniu, od którego przysługują środki zaskarżenia, wierzyciel wydaje postanowienie o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu. Organ egzekucyjny po otrzymaniu ostatecznego stanowiska wierzyciela wydaje postanowienie w sprawie zgłoszonych zarzutów, z tym że jeżeli wierzyciel uznał zarzuty za uzasadnione - o umorzeniu postępowania egzekucyjnego.

Skarga w postępowaniu egzekucyjnym - zgodnie z art. 54 ustawy - przysługuje zobowiązanemu na czynności egzekucyjne organu egzekucyjnego i egzekutora oraz na przewlekłość postępowania egzekucyjnego. Na przewlekłość postępowania egzekucyjnego skarga przysługuje również wierzycielowi niebędącemu jednocześnie organem egzekucyjnym, a także podmiotowi, którego interes prawny lub faktyczny został naruszony w wyniku niewykonania obowiązku oraz organowi zainteresowanemu w wykonaniu obowiązku. Skargę wnosi się do organu egzekucyjnego w terminie 14 dni od dnia zawiadomienia zobowiązanego o czynności egzekucyjnej.  Skargę rozpatruje w pierwszej instancji organ egzekucyjny w formie postanowienia.

W toku postępowania egzekucyjnego organ egzekucyjny wydaje postanowienia, na które przysługuje zażalenie, jeżeli ustawa o postępowaniu egzekucyjnym lub kodeks postępowania administracyjnego tak stanowią. Zażalenie wnosi się do organu odwoławczego za pośrednictwem organu egzekucyjnego w terminie 7 dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia postanowienia. W zakresie nieuregulowanym w ustawie o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, w postępowaniu egzekucyjnym stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego.

Wniesienie zarzutu, z wyłączeniem zarzutu zastosowania zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego, powoduje zawieszenie postępowania egzekucyjnego do czasu wydania ostatecznego postanowienia. Wierzyciel może wystąpić do organu egzekucyjnego z wnioskiem o podjęcie zawieszonego postępowania, albo o dokonanie zabezpieczenia (zabezpieczenie może być również dokonane z urzędu przez organ egzekucyjny).

Wniesienie skargi czy też zażalenia nie wstrzymuje postępowania egzekucyjnego, jednakże w uzasadnionych wypadkach organ nadzoru może wstrzymać prowadzone postępowanie.

bip

Informacje o publikacji dokumentu

 
Data utworzenia: 11.09.2012 Data publikacji: 11.09.2012 09:38 Data ostatniej modyfikacji: 25.01.2019 10:19
Autor: Marcin Andrzejak Osoba publikująca: Marcin Andrzejak Osoba modyfikująca: Małgorzata Rojek
Rejestr zmian