Synchronizacja cykli koniunkturalnych stanowi tzw. „meta" kryterium optymalności wspólnych obszarów walutowych, czyli syntetyczny wskaźnik tego, czy korzyści wynikające z partycypacji krajów w unii monetarnej przewyższają koszty związane z utratą przez nie niezależnej polityki pieniężnej i kursowej jako narzędzi akomodacji szoków.
W niniejszym artykule pojęta została próba określenia zbieżności cyklu gospodarki polskiej z cyklem strefy euro jako całości w latach 1996-2008 na tle pozostałych państw regionu oraz krajów członkowskich strefy. Analiza przeprowadzona została przy pomocy szeregu technik ekonometrycznych: (1) algorytmu datowania cykli Bry i Boschan (1971), (2) jedno- i wielowymiarowych modeli przełącznikowych Markowa, (3) dekompozycji szoków na popytowe i podaSowe (Blanchard i Quah, 1989), (4) dekompozycji szoków na symetryczne i asymetryczne.
Wyniki analizy wskazują, iż w zakresie cykli „klasycznych" zbieżność cyklu polskiego z cyklem strefy euro jako całości jest znaczna – jest średnio najwyższa spośród krajów regionu i nie odbiega od najsilniej zsynchronizowanych krajów członkowskich strefy euro. Co więcej, dane empiryczne pozytywnie weryfikują hipotezę o istnieniu wspólnego czynnika, odpowiedzialnego za synchronizację cyklu w Polsce i największych krajach członkowskich strefy euro. Analiza symetryczności szoków strukturalnych i odpowiedzi na nie wskazuje, iż średnio niższy stopień synchronizacji cykli krajów Europy Środkowo-Wschodniej w porównaniu do krajów członkowskich strefy euro wynika z bardzo niskiej zbieżności szoków, dotykających te gospodarki oraz strefę euro jako całość. Z kolei reakcje gospodarek na szoki jednostkowe są – z nielicznymi wyjątkami – bardzo zbliżone we wszystkich krajach objętych analizą. Najwyższa spośród państw regionu synchronizacja Polski ze strefą euro może być rezultatem znacznej symetrii reakcji gospodarki względem strefy euro jako całości – w przeciwieństwie do większości państw regionu – na szoki wspólne.